| forgeta |
| ~:Friends:~ |
|
| |
| Dołączył: 01 Wrz 2006 |
| Posty: 1611 |
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Skąd: Starogard Gd. |
|
|
 |
|
 |
|
I jeszcze o zaćmie.
Zaćma wrodzona
pojawia się zaraz po urodzeniu i dotyczy tylko tych części soczewki, które rozwijają się w życiu płodowym, w czasie, kiedy wystąpił czynnik kataraktogenny. Jej występowanie w głównej mierze zależy od uwarunkowań genetycznych lecz powodują ją również: zakażenia wewnątrzmaciczne, niska waga urodzeniowa, zaburzenia metaboliczne, przyjmowanie leków przez sukę podczas ciąży. Ta zaćma przybiera zwykle postać plam lub punktów zmętnienia w soczewce, często widocznych gołym okiem.
Zaćma dziedziczna,
jest to choroba bardzo przewlekła, pojawia się między 1-7 rokiem życia i może dotyczyć jednego bądź obu oczu. Zaczyna się od zmętnienia punktowego, w tylnej części soczewki, które jest widoczne wyłącznie podczas badania okulistycznego. Na tym etapie choroby pies zachowuje się normalnie i dopóki nie przeprowadzi się badania to nie widać początku zaćmy. W większości przypadków dziedziczna zaćma nie postępuje dalej, lecz są przypadki, że pojawiają się kolejne zmętnienia. Z czasem ilość zmętnień doprowadza do całkowitego zatrzymania światła na soczewce i ślepoty całkowitej psa. Narastające zmętnienie powoduje zmianę chorego oka. Soczewka staje się z szklistej biała. W miarę mniejszej przepuszczalności oko próbuje to skorygować i rozszerza źrenicę do maksymalnych rozmiarów.
Zaćma starcza,
nazywana czasami starczym zmętnieniem soczewki. Pojawia się u psów starszych tj. w wieku powyżej 7 roku życia. Ten rodzaj zaćmy dotyczy najczęściej obu oczu, przy czym rzadko zdarza się by proces przebiegał w obu oczach jednocześnie. Proces zmętnienia może trwać od kilku miesięcy do kilku lat, a gdy stadium jest zaawansowane, zmianę chorobową soczewki można obserwować gołym okiem - kolor źrenicy zmienia się z czarnego na szarobiały. Zaćma starcza mimo iż dotyczy psów w podeszłym wieku w większości przypadkach jest uwarunkowana genetycznie.
Niezależnie który rodzaj zaćmy pojawi się u naszego psa, należy mieć na uwadze, żeby nie rozmnażać chorych osobników. By nie dopuścić do rozwinięcia się zaćmy u naszego pupila powinniśmy raz w roku przeprowadzać kliniczne badanie oczu. Jeśli jednak to nastąpi to można ją leczyć operacyjnie.
Innym typem zaćmy jest zaćma wtórna (cataracta secundaria), która jest wynikiem przebytych chorób i doznanych urazów takich jak:
schorzenia gałki ocznej:
* zapalenia błony naczyniowej (przedniego lub tylnego odcinka), zapalenia rogówki, twardówki,
* uraz gałki ocznej (przenikający, uszkadzający torebkę soczewki lub tępy),
* guzy wewnątrzgałkowe,
* wrodzone dystrofie siatkówkowe (np. retinitis pigmentosa, girlandowaty zanik naczyniówki),
* wysoka krótkowzroczność,
* żelazica gałki ocznej (jako wynik obecności metalicznego ciała obcego wewnątrzgałkowego),
* przewlekłe niedokrwienie oka (jako wynik m.in. zaburzeń drożności tętnicy szyjnej wewnętrznej),
* jaskra dokonana.
schorzenia ogólnoustrojowe:
* cukrzyca. Są dwa typy: pierwszy, gdy zaćma starcza u psów chorujących na cukrzycę pojawia się wcześniej i szybciej przechodzi w postać dojrzałą niż u zdrowych. Drugim typem jest właściwa zaćma cukrzycowa, która pojawia się we wczesnym wieku w postaci białych punktowych zmętnień, szybko przekształcających się w mlecznobiałe zmętnienia, a następnie zaćmę dojrzałą,
* atopowe zapalenie skóry,
* dystrofia miotoniczna,
* hipokalcemia,
* niedoczynność przytarczyc,
Informacje zaczerpnięte z:http://www.ravenq.daminet.pl/grzywacze/rasa/choroby.htm#zacma oraz materiałów własnych. |
|
